Thursday, February 15, 2007

หมาป่ากับหมาจิ้งจอก

หมาป่า กับ หมาจิ้งจอก

หมาป่า กับหมาจิ้งจอกในป่าสูงแห่งหนึ่งนั้น เมื่อมันได้สาบานตัวเป็นเพื่อนตาย ไม่ทำอันตรายต่อกันและช่วยกันทำมาหากินโดยหมาจิ้งจอกมีหน้าที่ไล่ต้อนสัตว์ป่าที่จะมาเป็นอาหาร ส่วนหมาป่าร่างใหญ่ก็คอยจับสัตว์ป่าเหล่านั้น แล้วแบ่งกันกินอย่างอิ่มหนำสำราญทุกวันไปสมเป็นเพื่อนตายโดยแท้ แต่อยู่มาไม่ช้าไม่นาน ก็ถึงฤดูกาลอันบังเกิดความแห้งแล้งกันดารทั่วไปในป่านั้น บรรดาสัตว์ป่าทั้งหลายเดือดร้อนเหลือประมาณ เพราะอาหารหายากยิ่งขึ้นทุกวันหมาป่า กับหมาจิ้งจอกนั้น ถึงกับอดอาหารสองวันสามวันบ่อยๆ ตลอดมา ในที่สุดหมาป่าไม่สามารถทนหิวได้ จึงกระโจนเข้ากัดหมาจิ้งจอกเพื่อนตายของมันเพื่อหวังกินเป็นอาหารจะได้พ้นจากความตายเพราะไม่มีอะไรจะกิน หมาจิ้งจอกก็ดิ้นร้องขึ้น ก่อนจะกลายเป็นอาหารของหมาป่า ว่า...
"เจ้าเพื่อนตายของข้า คำสาบานของเจ้าเอาไปทิ้งเสียที่ไหนเล่า?"
"เจ้าหน้าโง่ เจ้าเคยเห็นคำสาบานหรือไฉน...ใครบอกเจ้าว่าโลกนี้มีคำสาบาน คำสาบานเป็นเพียงคำพูดเท่านั้น ครั้นพูดออกไปแล้วก็ไม่มีตัวตนหรือแม้แต่เงาก็ไม่มี"
ว่าแล้วหมาป่าก็กินหมาจิ้งจอก เป็นอาหารแก้หิวในมื้อนั้นเอง

"ไม่มีคำมั่นสัญญาในหมู่โจร"

2 comments:

bajang said...

เนื้อหาข้างบนดูเป็นละครนะ แต่บทสรุปข้างล่างมันเหมือนนิทานอีสป

ศิริกานดา "เพ็ญ"

พี่ยุทธ said...

อ่านแล้วมีคติสอนใจดีเนื้อเรื่องชวนอ่านน่าติดตามมากแต่มันไม่เหมือนบทละครนะคะ พี่ว่ามันเหมือนนิทานแต่เป็นนิทานที่สนุกดี แต่ถ้าอ่านแล้วคิดลึกซักหน่อยจะรู้ว่าเปรียบเทียบอะไร